O, Panie,
Ty wiesz,
Jak ciężka
Nasza droga się staje,
Gdy człowiek odrzuca miłość
I kochać przestaje!
Co począć,
Kiedy nadejdzie
Taka godzina?
Niby jeszcze wierzysz,
Niby jeszcze kochasz,
Lecz chciałbyś
Zaraz czas powstrzymać.
Jednak Pan Bóg
Nas nie odrzuca,
A przekroczyć nieraz trzeba
Niechciany próg,
Barierę, by iść można
Wciąż bliżej nieba.
Ciężka bywa chwila,
Kiedy Pan nas doświadcza.
Tym umacnia naszą wiarę!
Zatem wierzyć należy Jemu,
Bo przecież On wie,
Jak ciężki krzyż nam wystarcza.
Idę
Z moją ciszą przemierzam drogę życia,
w tej ciszy bije moje serce,
zawsze przepełnione miłością i nadzieją.
Bóg nas miłością obdarza
Pragniesz mnie przygarnąć
I miłość ofiarować,
Lecz nie umiem jej ogarnąć,
Muszę nad tym popracować.
Ochrzcić wnuka
Czy warto chrzcić dzieci ludzi niewierzących? Czy czasem nie jest to budowanie czegoś, co nie ma stałych fundamentów, próbą rodzenia wiary na terytorium często niereligijnym, sterylnym od kościelnego doświadczenia?
