Kategoria: wiersze czytelników

Matko
smutnego oblicza,
zatroskana
o swoje dzieci.

Ta gwiazda nie przygasła, choć oczy ściemniały
i częściej się potykasz w wędrówce dość długiej
ku Betlejem, ku Matce przy Dzieciątku małym,
gdzie nadzieja wśród kolęd przepływa jak strumień.

Z bogactw świata
wybieram MIŁOŚĆ i odwagę, gościnne serca,
gdzie samo dobro i przyjaźń.

Patrząc na Jezusa,
mam przed sobą Świętość.
O! Jakże się wzruszam,
w ciszy rozważam tę miłość.

Człowiekiem jestem.
Mów mi o Bogu wybaczającym,
bo zgrzeszyłam
myślą, mową, uczynkiem, zaniedbaniem
i złością.

Odrzucono dobroć, przyjaźń,
zaufanie – wszystko to, co wiąże się
z tym prostym z Tobą, Panie.

Jestem szczęśliwa, wreszcie…
Szczęśliwa, ale czegoś mi brak;
brak mi twych słów rzucanych
w pośpiechu, spojrzenia twego.

Spraw codziennych różaniec
szeptam modlitwy palcami
koralik za koralikiem –
„błogosławionaś między niewiastami”.