Pragniesz mnie przygarnąć
I miłość ofiarować,
Lecz nie umiem jej ogarnąć,
Muszę nad tym popracować.
Bóg nas miłością obdarza,
Czy tego chcemy, czy nie.
Jezus w Hostii, z ołtarza,
Ku nam zaproszenie śle.
W swej dobroci, Panie,
Wolnymi nas stworzyłeś.
I tak na zawsze pozostanie,
Bo raz danego słowa nie zmieniłeś.
Tak trudno jest iść swoją drogą
I kochać oraz przebaczać jak Ty!
Tutaj łzy nic nie pomogą,
Tylko łaska, którą wyświadczysz mi.
Nie dorównam czempionom świętości,
Chociaż się nie wzbraniam,
By w sakramencie pojednania
uzyskać moc w dobrym w y t r w a n i a.
Nowe Jeruzalem
Czy muszę chodzić jak śpiący,
jak ktoś, kto obojętnym jest?
Kiedyś z rzeszą dusz wierzących
ja również przyjąłem chrzest.
Życie jak sztorm
O Jezu Umiłowany,
do kogo mam pójść załamany?
Kto mi pomoże – jak Ty, Boże,
pokonać wzburzone morze?
Trzeba kompromitować zło…
Obserwując czasem tych, którzy w sztafecie pokoleń idą za nami, mamy ochotę podwinąć rękawy, zacisnąć pięści i wymierzyć sprawiedliwość. Błędy, grzechy, zło – to wszystko nie może przecież pozostać bezkarne.
