Pragniesz mnie przygarnąć
I miłość ofiarować,
Lecz nie umiem jej ogarnąć,
Muszę nad tym popracować.
Bóg nas miłością obdarza,
Czy tego chcemy, czy nie.
Jezus w Hostii, z ołtarza,
Ku nam zaproszenie śle.
W swej dobroci, Panie,
Wolnymi nas stworzyłeś.
I tak na zawsze pozostanie,
Bo raz danego słowa nie zmieniłeś.
Tak trudno jest iść swoją drogą
I kochać oraz przebaczać jak Ty!
Tutaj łzy nic nie pomogą,
Tylko łaska, którą wyświadczysz mi.
Nie dorównam czempionom świętości,
Chociaż się nie wzbraniam,
By w sakramencie pojednania
uzyskać moc w dobrym w y t r w a n i a.
O, Panie
O, Panie,
Ty wiesz,
Jak ciężka
Nasza droga się staje,
Gdy człowiek odrzuca miłość
I kochać przestaje!
Dobro dla zła wyrzutem sumienia
A nasza wiara
Ulotna jak dym.
Kiedy się staram,
To większy kłopot mam z tym.
I nie opuszczę cię aż do śmierci
Sakrament małżeństwa pięknie opisuje św. Paweł Apostoł, zwracając uwagę na to, że jest on odwzorowaniem miłości Chrystusa do Kościoła, a przez to także drogą do wzajemnego uświęcenia małżonków.
