Autor: dk. Szymon Szubarczyk SCJ

Ksiądz Władysław Ostrowski SCJ, który przez siedem lat pracował w latach 80. ubiegłego wieku w Zairze wśród plemienia Bakumu, zechciał podzielić się z nami swoim doświadczeniem pracy misyjnej.

W poprzednim numerze „Wstań” była mowa o wyjeździe polskich misjonarzy sercańskich do Indonezji. Tym razem pragnę podzielić się z Wami, drodzy Czytelnicy, informacjami o tym, jak teraz wygląda życie w tej części świata.

„Serce biskupa doznaje uczucia żalu na widok opuszczających go kapłanów” – takie słowa usłyszała w 1967 roku pierwsza grupa sercańskich misjonarzy od ówczesnego metropolity krakowskiego, abp. Karola Wojtyły.

Nasz współbrat pracuje w najstarszej katolickiej parafii pw. św. Marty w Kisangani. Ta wspólnota, do której przynależy 14 000 ludzi, stanowi centrum posługi ks. Jakuba.

Mogłoby się wydawać, że wskutek pandemii wszelkie plany długoterminowe przesuwają się na dalszy plan. Podobne prognozy dotyczyły założenia nowej misji przez zgromadzenie księży sercanów.