Serce, które ukochało

fot. Archiwum

Zapewne w niejednym naszym domu wisi obraz Pana Jezusa z płonącym Sercem, otoczonym koroną cierniową. Wizerunek ten zawdzięczamy właśnie kultowi Najświętszego Serca Zbawiciela, rozpowszechnionemu przez francuską wizytkę, żyjącą w XVII wieku. Objawieniom w Paray-le-Monial zawdzięczamy także uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa, przypadającą w liturgii Kościoła na piątek po oktawie Bożego Ciała, rozpowszechnione zwłaszcza w czerwcu nabożeństwo do Najświętszego Serca Pana Jezusa, a także praktykę dziewięciu pierwszych piątków miesiąca. To właśnie św. Małgorzacie Marii Pan Jezus powierzył „gwarancję” zbawienia: „Przystępującym przez dziewięć pierwszych piątków miesiąca do Komunii Świętej dam łaskę pokuty ostatecznej, że nie umrą w stanie niełaski ani bez sakramentów świętych, a to Serce moje stanie się dla nich ucieczką w godzinę śmierci”.

Trzeba pamiętać, że te wszystkie owoce Bożej łaski i nieograniczonego miłosierdzia poprzedzone były ogromnym cierpieniem i samozaparciem mistyczki. Dzisiaj połączenie miłości i cierpienia może się wydawać dla nas niezrozumiałym. Zastanawiając się jednak nad tym chwilę, możemy dostrzec, że i w naszym codziennym życiu miłość wymaga ofiary. Widzimy to choćby u rodziców kochających swoje dzieci, gotowych poświęcić wszystko dla ich dobra. Szczytem takiego połączenia jest postawa samego Chrystusa idącego na krzyż z miłości do nas wszystkich.

Wyboistą drogę do świętości przebyła także św. Małgorzata Maria Alacoque. Jako około 5-letnia dziewczynka, uczestnicząc we Mszy Świętej, podczas podniesienia, złożyła ślub czystości, choć jak wspominała po latach, wtedy jeszcze nie rozumiała tego czynu. Z jej Pamiętnika duchowego wiemy, że darzyła szczególną czcią Najświętszą Maryję Pannę, do której zwracała się we wszystkich potrzebach. Po stracie ojca, w wieku ośmiu lat została umieszczona na pensji u sióstr klarysek z Charolles. Tam też zapadła na nieuleczalną chorobę, z której po czterech latach została uzdrowiona przez Matkę Bożą. Nie zważając na sprzeciwy i intrygi ze strony najbliższych, w wieku 24 lat wstąpiła do Zakonu Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny, gdzie doświadczała przez lata wyjątkowej zażyłości z Chrystusem. Życie w klasztorze nie było dla niej usłane różami. Sama wspomina, że była całkowicie pogrążona cierpieniami, ale znajdowała w nich niezakłócony pokój, akceptując swój krzyż. Swoją ucieczkę widziała jedynie w Bogu, pogodnie przyjmując na siebie wszystkie zniewagi i upokorzenia.

W wielu objawieniach Pan Jezus przedstawiał jej swe Serce kochające ludzi i spragnione ich miłości. „Moje Boskie Serce (…) jest tak rozpalone miłością do ludzi, a w szczególności do ciebie, że już nie może dłużej tłumić w sobie płomieni tej palącej miłości. Ono chce ją rozlać za twoim pośrednictwem i objawić je ludziom, by ich ubogacić kosztownymi darami”. Za jej pośrednictwem czcicielom swojego Serca złożył dwanaście obietnic: „Dam każdemu wszystkie łaski potrzebne w jego stanie; sprawię pokój w ich rodzinach; będę ich pocieszał w strapieniach; będę bezpieczną ucieczką za życia i przy śmierci; wyleję obfite błogosławieństwa na wszystkie ich przedsięwzięcia; grzesznicy znajdą w mym Sercu źródło nieskończonego miłosierdzia; dusze oziębłe staną się gorliwymi; dusze gorliwe dojdą szybko do wysokiej doskonałości; błogosławić będę domy, gdzie obraz mego Serca będzie wystawiony i czczony; kapłanom dam moc kruszenia serc najzatwardzialszych; imiona szerzycieli tego nabożeństwa będą zapisane w mym Sercu oraz, wspomnianą już, łaskę wytrwałości w dobrym i szczęśliwej śmierci, jeśli przystąpią do Komunii Świętej w dziewięć kolejnych pierwszych piątków miesiąca”.

fot. Archiwum

Święta Małgorzata Maria Alacoque chętnie i z oddaniem stosowała się do słów Zbawiciela, z radością przyjmując swoje codzienne krzyże, dlatego też od samego początku jest patronką Zgromadzenia Księży Najświętszego Serca Jezusowego oraz wielu innych zgromadzeń zakonnych na świecie.

„Dlaczego tak się dręczysz? Czyń, co w twojej mocy, gdyby na końcu jeszcze czegoś brakowało, ja to uzupełnię. W sakramencie pokuty i pojednania oczekuję jedynie na pokorne i skruszone serce, które ma szczerą wolę nieobrażania Mnie więcej, a oskarża się bez ukrywania czegokolwiek. W takim przypadku natychmiast udzielam przebaczenia i dusza staje się czysta”.

Z objawień Pana Jezusa św. Małgorzacie Marii Alacoque