Autor: dk. Mateusz Zawiłowicz SCJ

Bez wątpienia jest taka śmierć, wraz z którą owiewa nas nie tylko żal po człowieku, lecz w równej mierze po świecie, który nigdy nie będzie już ten sam.

Słowo najczęściej jest słyszalne, lecz najbardziej dotyka, gdy przekraczając próg mowy, staje się dostrzegalne gołym okiem. Zwłaszcza wtedy gdy nie mieści się ono w pojęciu miłości, lecz zdaje się promienieć z człowieka, mówić człowiekiem.

„Gdzie ci mężczyźni?” – śpiewała figlarnie przed laty Danuta Rinn. Z czego wysnuć można prosty wniosek, że już w połowie lat siedemdziesiątych XX wieku poszukiwania nieprzemijającego wzoru męskości nie należały do najłatwiejszych.

? Dziś świat podpowiada, że ciężko obyć się bez wielosłowia, najlepiej układającego się w figlarny rym lub romantyczną melodię, by zrozumieć, że miłość to nie żart, lecz przeszywający człowieka do dna serca tragikomiczny ogień.