Zastanów się, komu pomagasz?

fot. Archiwum prywatne

Nie każdy sposób dawania czegoś innym jest jednocześnie pomocą. Wiemy, że człowiekowi niesłyszącemu nie wręczymy odtwarzacza muzyki, a alkoholikowi nie będziemy proponować napojów wyskokowych. Właściwa pomoc to angażowanie umysłu i serca. Zarówno w czasach, gdy żył o. Leon Dehon, jak i współcześnie działający księża sercanie zwracają uwagę na skuteczność pomagania. Metoda polega na dobrej ocenie sytuacji, właściwym doborze środków pomocy i dotarcie do właściwych odbiorców.

Od kilku lat rozpowszechnia się zaangażowanie ludzi młodych mające wpływ na ich rozwój osobowy i duchowy. Mam na myśli wolontariat misyjny, który dla wielu ludzi stał się okazją do głębszego poznania siebie oraz otwierania się na rzeczywistość relacji międzyludzkich. Najpopularniejszym w Polsce jest wolontariat salezjański, dzięki któremu wielu młodych ludzi doświadczyło nie tylko powszechności Kościoła katolickiego, ale również życia w różnych kontekstach kulturowych, etnicznych czy religijnych.

Księża sercanie od niedawna próbują angażować się w tego typu drogę współpracy między ośrodkami misyjnymi a ludźmi chętnymi podjąć się wolontariatu. Pod nazwą „Missio Cordis” funkcjonuje droga osobistej i wspólnotowej formacji misyjnej. Punktem wyjścia jest uczestnictwo w rekolekcjach o nazwie: „Chrześcijańska Szkoła Życia i Ewangelizacji św. Maryi z Nazaretu, Matki Kościoła”. Kolejnym elementem przygotowań do projektów wolontariatu jest zbieranie różnego rodzaju materiałów recyklingowych organizowane przy parafiach. Natomiast odbywające się cyklicznie spotkania formacyjne mają budować jedność i ducha wspólnotowości przyszłych wolontariuszy.

„Panie dziejku”! Toż tutaj trafia treść główna!

Można tych modułów włączyć bez liku. Można przedzielać je „śródtytułami”, „cytatami” i Bóg wie czym. 

Ma być ładnie, bo czytelnie już jest!

Codzienne zajęcia wolontariuszy zaczynają się od udziału w życiu religijnym, ale na nim się nie kończą. Oboje opowiadają: „W Naddniestrzu pracowaliśmy na terenie parafii – kosiliśmy trawę, malowaliśmy plac zabaw dla dzieci. Uczestniczyliśmy także w życiu społecznym – rozpoczęcie roku szkolnego, odwiedziny chorych, prowadzenie zajęć z języka angielskiego dla dzieci. Natomiast podczas pobytu w Albanii zajmowaliśmy się głównie prowadzeniem półkolonii, w których brały udział dzieci i młodzież z parafii w Szkodrze. Po zajęciach był także czas na wizyty w ubogich rodzinach”.

Czy młodemu człowiekowi warto proponować wolontariat? Czego wolontariusz może się spodziewać? Na te pytania nie jest trudno odpowiedzieć – Natalia twierdzi, że w czasie wakacji zamiast na plażę jedzie się na wieś i pomaga. Liczy się człowiek i jego otwarte serce. Jeśli ktoś ma pragnienie zobaczyć inny kawałek świata, jest na to sposób – dla Damiana pobyt na zagranicznym wolontariacie dał mu chęć do działania w codziennym życiu. Kontynuuje pomaganie przez różne akcje w ciągu roku. W ostatnim czasie udało się wypracować wspólny projekt pod nazwą „Studia od serca” zrealizowany na potrzeby ubogiej młodzieży z Naddniestrza.

Pomoc tak, ale mądra. Każdy, kto doczytał artykuł do końca, niech postawi sobie pytanie: „Komu pomagam?”.