Nie potrzeba nam skarbów tej ziemi,
Nie potrzeba nam teraz zaszczytów i władzy,
Lecz p o k o r y, która czyni nas wolnymi
Oraz tam, gdzie świętych obcowanie prowadzi.
Każdy ma swoje najskrytsze marzenia,
Wielu nie wykazuje woli, by wierzyć,
Ale Bóg zostawił każdemu przykazania,
Byśmy według nich mogli przykładnie żyć.
Wciąż przesuwam paciorki różańca
I w skupieniu rozważam jego tajemnice.
Porywam się jak do szalonego tańca…
Widzę mój świat przez uchylone okiennice.
Mam wrażenie – Bożą dobroć mierząc,
Że żyjąc blisko Boga, osiągnę z b a w i e n i e.
Proszę za tymi, którzy już w nic nie wierzą,
I za opornych, co zatracili s u m i e n i e.
Twoja dobroć ogarnia każdego.
Ty, Panie, podajesz dłoń tym, co są w potrzebie,
Nie karzesz człowieka, gdy czyni coś złego,
Lecz czekasz, żeby grzesznik zechciał przyjść do Ciebie.
Matko
Matko
smutnego oblicza,
zatroskana
o swoje dzieci.
Ta gwiazda nie przygasła…
Ta gwiazda nie przygasła, choć oczy ściemniały
i częściej się potykasz w wędrówce dość długiej
ku Betlejem, ku Matce przy Dzieciątku małym,
gdzie nadzieja wśród kolęd przepływa jak strumień.
Noe – nagi i upojony
Burzliwe były początki biblijnego świata. Oto człowiek, który miał się stać zwieńczeniem dzieła stworzenia, okazał się przyczyną zepsucia idealnego świata stworzonego przez Boga: grzech Adama i Ewy, bratobójstwo dokonane przez Kaina na Ablu. Jednak i z tym uporał się Stwórca.
