Przyjdź królestwo Twoje!

fot. unsplash.com

Pragnienie to wypłynęło – że tak powiem – z serca samego Chrystusa, który rozpoczął swoje przepowiadanie w Galilei, ogłaszając: „Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!” (Mk 1,15). Słowa te wcale nie są pogróżką, a wręcz przeciwnie – są radosną zapowiedzią, orędziem radości. Jezus nie chce pobudzać ludzi do nawrócenia, siejąc strach przed nadchodzącym sądem Bożym lub poczucie winy z powodu popełnionego zła. Jezus nie uprawia prozelityzmu, po prostu głosi. Wręcz przeciwnie – to, co przynosi, jest Dobrą Nowiną zbawienia; i wychodząc od niej, wzywa do nawrócenia. Każdy jest zaproszony do wiary w Ewangelię: panowanie Boga dla Jego dzieci stało się bliskie. To jest Ewangelią: panowanie Boga dla Jego dzieci stało się bliskie, a Jezus głosi tę wspaniałą sprawę, tę łaskę. Bóg, który jest Ojcem, miłuje nas, jest blisko nas i uczy nas podążania drogą świętości.

Znaki przyjścia tego królestwa są różnorodne, a wszystkie pozytywne. Jezus rozpoczyna swoją posługę, zajmując się chorymi, zarówno na ciele, jak i na duchu; tymi, którzy żyli w wykluczeniu społecznym – podobnie jak trędowaci; grzesznikami, na których wszyscy patrzyli z pogardą – także ci, którzy byli większymi grzesznikami niż oni, ale udawali, że są sprawiedliwymi, a których Jezus nazywa obłudnikami. Sam Jezus wskazuje te znaki, znaki królestwa Bożego: „niewidomi wzrok odzyskują, chromi chodzą, trędowaci zostają oczyszczeni, głusi słyszą, umarli zmartwychwstają, ubogim głosi się Ewangelię” (Mt 11,5).

„Przyjdź królestwo Twoje!” – powtarza usilnie chrześcijanin. Jezus przyszedł. Jednak świat wciąż jest naznaczony grzechem, pełen wielu ludzi cierpiących; osób, które się ze sobą nie jednają i sobie nie przebaczają; wojen oraz wielu form wyzysku – pomyślmy np. o handlu dziećmi. Wszystkie te fakty świadczą o tym, że zwycięstwo Chrystusa jeszcze się w pełni nie dokonało. Wielu mężczyzn i kobiet żyje nadal z zamkniętym sercem. To przede wszystkim w tych sytuacjach na ustach chrześcijanina pojawia się drugie wezwanie Ojcze nasz: „Przyjdź królestwo Twoje!”. To jakby powiedzieć: „Potrzebujemy Ciebie, Jezusie; potrzebujemy, abyś wszędzie i na zawsze był Panem pośród nas!”. „Przyjdź królestwo Twoje!” – bądź między nami.

Czasami zadajemy sobie pytanie: Dlaczego to królestwo realizuje się tak powoli? Jezus lubi mówić o swoim zwycięstwie językiem przypowieści. Mówi, że królestwo Boże jest podobne do pola, gdzie rosną razem dobre ziarno i chwast. Najgorszym błędem byłaby chęć natychmiastowego działania poprzez wyplenienie ze świata tego, co wydaje się nam chwastami. Bóg nie jest taki jak my, On jest cierpliwy. Królestwo nie jest ustanawiane w świecie na drodze przemocy; jego stylem szerzenia się jest łagodność (por. Mt 13,24-30).

Królestwo Boże z pewnością jest wielką siłą; największą, jaka istnieje, ale nie według kryteriów świata. Dlatego wydaje się, że nigdy nie ma większości absolutnej. Jest jak zaczyn wmieszany w mąkę, który najwyraźniej znika, a jednak to właśnie on sprawia, że wszystko się zakwasza (por. Mt 13,33). Albo jak ziarnko gorczycy, tak małe, niemal niewidoczne, które jednak niesie w sobie rozsadzającą moc przyrody, a gdy wyrośnie, staje się największym ze wszystkich drzew ogrodu (por. Mt 13,31-32).

fot. unsplash.com

„Przyjdź królestwo Twoje”. Zasiewamy to słowo pośród naszych grzechów i upadków. Podarujmy je osobom pokonanym i złamanym przez życie; tym, którzy zasmakowali więcej nienawiści niż miłości; którzy przeżyli bezużyteczne dni, nigdy nawet nie rozumiejąc dlaczego. Dajmy je tym, którzy walczyli o sprawiedliwość, wszystkim męczennikom dziejów; tym, którzy doszli do wniosku, że walczyli na próżno i że na tym świecie panuje zło. Usłyszymy wówczas, jak odpowiada modlitwa Ojcze nasz. Powtarzać będzie po raz kolejny te słowa nadziei, te same, jakie Duch umieścił jako pieczęć całego Pisma Świętego: „«Zaiste, przyjdę niebawem». Amen”. A Kościół Pana odpowiada: „Przyjdź, Panie Jezu!” (Ap 22,20). I Jezus przychodzi na swój sposób każdego dnia. Ufamy w to, a gdy odmawiamy Ojcze nasz, mówimy: „Przyjdź królestwo Twoje!”, by usłyszeć w sercu: „Tak, tak, przyjdę, i to wkrótce przyjdę”.

Audiencja generalna w Rzymie
6 III 2019