Poznałam, co znaczy moc modlitwy

Moja spowiedź staje się modlitwą – rozmową i spotkaniem z Bogiem. Przepełniona jest prośbą o miłosierdzie, o zdolność do pogodzenia się z tym złem, które popełniłam. Towarzyszy temu ufność w dobroć i miłość Boga. Sakrament spowiedzi jest dla mnie kliniką uzdrawiania ludzi. Gdy spotykam młodych kapłanów, zawsze ich proszę: „Dużo spowiadajcie, naprawdę dużo spowiadajcie! Nie tylko po to, żeby ludzie wyznawali swoje grzechy, ale przede wszystkim po to, żeby zapragnęli spotkania z Bogiem, który uzdrawia”. 

Kilkanaście tygodni temu dopadło mnie przeziębienie, bardzo źle się czułam, byłam cała blada i zachrypnięta. W tym czasie odwiedził mnie mój spowiednik, który przyjechał, aby mnie wyspowiadać. Po przebytej spowiedzi udzielił mi sakramentu namaszczenia chorych i pomodlił się nade mną, po czym zakończyliśmy wspólną modlitwę i udałam się do kuchni, aby czymś poczęstować mojego gościa. Po chwili ksiądz zwrócił mi uwagę, że nabrałam kolorów i żebym przejrzała się w lustrze. Faktycznie, znów odzyskałam rumieńce na twarzy! Po krótkiej wymianie zdań powiedział do mnie: „Pani Basiu, pani ładnie mówi…”. Chrypka odeszła, wróciłam do zdrowia. Całe to zdarzenie miało miejsce w piątek, a w poniedziałek wróciłam do pracy.

Inną sytuacją, która była dla mnie szczególnym doświadczeniem uzdrawiającej mocy modlitwy, był okres, gdy zapadłam na chorobę nowotworową. Wówczas modliło się za mnie wiele osób, w tym także wielu kapłanów, którzy sprawowali w mojej intencji Mszę Świętą. Mój stan był jednym z najgorszych na oddziale. Mimo to jako pierwsza zostałam wypisana ze szpitala. Po przebytej operacji nic mnie nie bolało, nie potrzebowałam żadnych środków przeciwbólowych w odróżnieniu od innych pacjentów. W miarę jak nabierałam sił, modliłam się liturgią godzin lub różańcem. Myślę, że modlitwa różańcowa jest tą, o którą niejednokrotnie trzeba zawalczyć, która jest doskonałym egzorcyzmem, dlatego też zły duch dokłada starań, aby nam w niej przeszkodzić.

Z modlitwą różańcową mam jeszcze inne doświadczenie, które związane jest z chorobą nowotworową mojego męża. Miewał on momenty, w których krzyczał z bólu, bardzo cierpiał. Środki przeciwbólowe niewiele pomagały. Gdy ból narastał, prosił mnie, abym modliła się na różańcu i za każdym razem, aż do jego śmierci, widziałam, jak mój mąż w trakcie modlitwy do Matki Bożej się uspakajał i doświadczał ukojenia.