A nasza wiara
Ulotna jak dym.
Kiedy się staram,
To większy kłopot mam z tym.
Na myśl przychodzi
Łatwiejsze życie,
Lecz za nos wodzi,
Tak podstępnie i skrycie.
Prawda i wiara
Zawsze idą w parze,
Kto bardzo się stara,
Otrzyma je w darze.
Jednak od życia
Wiele nie pragnę,
Jezus zachwyca,
Jego słowa są ziarnem.
Niech na mej roli
Prawda wyrośnie,
Bym mógł do woli
Ją przyswajać radośnie.
Więc postanawiam
Rozwijać wiarę,
Bo tę pewność mam,
Że ogarnę ją w miarę.
Życie jak sztorm
O Jezu Umiłowany,
do kogo mam pójść załamany?
Kto mi pomoże – jak Ty, Boże,
pokonać wzburzone morze?
Rodzino Święta…
Nad doliną zieloną,
nad zieloną doliną
rozdzwoniły się dzwony
i ku niebu, hen płyną.
Judyta – wdowa potrzebna Bogu
Wciąż pozostajemy w rękach dobrego Boga. On nas kocha i dla Niego nawet nasza kruchość może okazać się skutecznym narzędziem, z którego zrodzi się dobro dla innych.
