A nasza wiara
Ulotna jak dym.
Kiedy się staram,
To większy kłopot mam z tym.
Na myśl przychodzi
Łatwiejsze życie,
Lecz za nos wodzi,
Tak podstępnie i skrycie.
Prawda i wiara
Zawsze idą w parze,
Kto bardzo się stara,
Otrzyma je w darze.
Jednak od życia
Wiele nie pragnę,
Jezus zachwyca,
Jego słowa są ziarnem.
Niech na mej roli
Prawda wyrośnie,
Bym mógł do woli
Ją przyswajać radośnie.
Więc postanawiam
Rozwijać wiarę,
Bo tę pewność mam,
Że ogarnę ją w miarę.
Okno
Nagle otwiera się okno!
Dmucha wiatr historii
Omiata je proch świata
Nowe Jeruzalem
Czy muszę chodzić jak śpiący,
jak ktoś, kto obojętnym jest?
Kiedyś z rzeszą dusz wierzących
ja również przyjąłem chrzest.
Trzeba kompromitować zło…
Obserwując czasem tych, którzy w sztafecie pokoleń idą za nami, mamy ochotę podwinąć rękawy, zacisnąć pięści i wymierzyć sprawiedliwość. Błędy, grzechy, zło – to wszystko nie może przecież pozostać bezkarne.
