Kategoria: wiersze czytelników

Nagle otwiera się okno!
Dmucha wiatr historii
Omiata je proch świata

Czy muszę chodzić jak śpiący,
jak ktoś, kto obojętnym jest?
Kiedyś z rzeszą dusz wierzących
ja również przyjąłem chrzest.

O Jezu Umiłowany,
do kogo mam pójść załamany?
Kto mi pomoże – jak Ty, Boże,
pokonać wzburzone morze?

Nad doliną zieloną,
nad zieloną doliną
rozdzwoniły się dzwony
i ku niebu, hen płyną.

Kościół i ziemia głoszą Dobrą Nowinę
w wiecznej miłosiernej obecności Pana.

Mówisz do mnie
Spadającą kroplą
Wiosennego deszczu
Bosy bez żalu

Obdarzał mnie wciąż miłością,
Kochał, oblicze pogodne miał,
A każdy dzień był Jemu radością.
Ja właśnie o takich dniach śnię,
Które są wypełnione dobrocią Twą.

W zgiełku ulicy nie słyszę Cię czasem,
wiem, jesteś wszędzie, nawet w zgiełku miasta,
choć Cię nie widzę, wiara w sercu moim
jak silne drzewo po stokroć wyrasta.