Dzisiaj wspólnie odczytujemy szóste błogosławieństwo. Obiecuje ono oglądanie Boga, którego warunkiem jest czystość serca. Jeden z psalmów mówi: „O Tobie mówi moje serce: «Szukaj Jego oblicza!». Szukam, o Panie, Twojego oblicza; swego oblicza nie zakrywaj przede mną” (27,8-9).
„Wrócił Dawid, aby wnieść błogosławieństwo do swego domu. Wyszła ku niemu Mikal, córka Saula, i powiedziała: «O, jak to wsławił się dzisiaj król izraelski, który się obnażył na oczach niewolnic sług swoich, tak jak się pokazać może ktoś niepoważny»”.
2 Sm 6,20
Liturgia Eucharystii jest ważną częścią dziedzictwa całego Kościoła. Choć z biegiem wieków ulegała licznym zmianom, jednak zawsze to właśnie Kościół czynił rozeznanie, czy poczynione w celebracji Mszy Świętej zmiany nie naruszają depozytu, który pozostawił Mu Chrystus w słowach: ,,To czyńcie na moją pamiątkę” (Łk 22,19).
Msza Święta jest źródłem i szczytem naszej wiary. Uczestnicząc w niej, powinniśmy całą naszą uwagę koncentrować na Osobie Jezusa Chrystusa ukrytego pod postaciami chleba i wina.
Nasze Zgromadzenie jest obecne w wielu krajach na całym świecie. W niektórych posługuje już długie lata, ale nie powstrzymuje nas to jednak przed odpowiadaniem na coraz nowsze potrzeby i rozpoczynaniem działalności w nowych państwach.
Chyba każdy słyszał powiedzenie: „Lepsze znane piekło niż nieznane niebo”. Zawiera ono prawdę o tym, że człowiek nie lubi żadnych większych modyfikacji w swoim życiu, mimo że – jak mawiał grecki filozof Heraklit z Efezu – jedyną stałą rzeczą jest… zmiana.
Ksiądz Franciszek Blachnicki urodził się 24 marca 1921 roku w Rybniku jako siódme dziecko Józefa i Marii. Jego dzieciństwo naznaczone było dramatycznymi wydarzeniami, dzięki którym objawiała się Boża opatrzność.
Ewangelia, czyli Dobra Nowina – jak wynika z samej nazwy – powinna nieść radość. Możemy jej doświadczać szczególnie w czasie liturgii, gdzie uobecniają się wydarzenia zbawcze. Liturgista ks. Łukasz Celiński w rozmowie z kl. Szymonem Szubarczykiem SCJ opowie o radości wyrażanej w czasie Mszy Świętej.
Postawa króla Dawida, który podskakiwał i tańczył przed Arką Pańską, wywołała oburzenie u jego żony Mikal. Kobieta oznajmiła mu, że w taki sposób zachowują się ludzie niepoważni. Dawid z kolei nic sobie nie robił z krytyki żony. Tłumaczył jej, że tańczy dla Boga.
