Autor: Jarosław Strybe

Nie potrzeba nam skarbów tej ziemi,
Nie potrzeba nam teraz zaszczytów i władzy,
Lecz p o k o r y, która czyni nas wolnymi,
Oraz tam, gdzie świętych obcowanie prowadzi.

Zbudzony już z głębokiego snu
wita cię przyjazny poranek.
Tak pięknie jest kłaniać się mu,
zachwycisz się nim, gdy wstaniesz… modlę się, Panie.

Dziś życie objawia się brutalne,
Wszystko, co ze sobą niesie,
Nie zawsze jest dla nas moralne.
Lecz teraz już z młodzieńczym zapałem,
Rozpoczynam każdy nowy dzień,
Mając receptę szczęścia.

Poświęcam Tobie życie swoje,
Wszystkie radości i smutki.
To przecież wiem! Od wieków jest Twoje.
W dniu Pierwszej Komunii,
Odczułem daru Twojego skutki.