fot. depositphotos.com
W zgiełku ulicy nie słyszę Cię czasem,
wiem, jesteś wszędzie, nawet w zgiełku miasta,
choć Cię nie widzę, wiara w sercu moim
jak silne drzewo po stokroć wyrasta.
Spraw, aby dębem była albo polną gruszą,
która się zgięła, lecz się nie złamała,
krucha, zwątpienia porośnięta mchem,
bez Twej opieki słaba jest i mała.
Niechaj mej wiary aniołowie strzegą.
Wiem, że nie zgasisz wątłych płomieni,
to, co umiera w sercu moim wskrzeszaj,
łanu pszenicy w kąkol nie zamienisz.
Matko
Matko
smutnego oblicza,
zatroskana
o swoje dzieci.
Ta gwiazda nie przygasła…
Ta gwiazda nie przygasła, choć oczy ściemniały
i częściej się potykasz w wędrówce dość długiej
ku Betlejem, ku Matce przy Dzieciątku małym,
gdzie nadzieja wśród kolęd przepływa jak strumień.
Noe – nagi i upojony
Burzliwe były początki biblijnego świata. Oto człowiek, który miał się stać zwieńczeniem dzieła stworzenia, okazał się przyczyną zepsucia idealnego świata stworzonego przez Boga: grzech Adama i Ewy, bratobójstwo dokonane przez Kaina na Ablu. Jednak i z tym uporał się Stwórca.
