Przeżywanie sakramentów a rodzinne świętowanie

fot. depositphotos.com

Bardzo łatwo zagubić się w gąszczu przygotowań do rodzinnego świętowania – jest tyle rzeczy do zrobienia i to niezależnie od tego, czy przyjęcie odbywa się w domu, czy w restauracji. Obiad, deser, tort, zimna płyta, wysprzątane mieszkanie, wystrój sali, skompletowanie i przygotowanie świątecznych ubrań dla całej rodziny, kwiaty, prezenty – lista rzeczy, o które powinniśmy zadbać, może być naprawdę długa. Nieraz więc przytłoczeni nadmiarem zadań możemy na zbliżającą się uroczystość patrzeć jak na kolejny obciążający nas obowiązek. Najczęściej emocje, jakie towarzyszą nam w związku ze zbliżającym się ważnym wydarzeniem w naszym życiu, wiążą się z pewną ambiwalencją. Z jednej strony czujemy radość i ekscytację na myśl o szczególnym dniu i spotkaniu z bliskimi, a z drugiej – lęk, niemoc, zniechęcenie, np. z powodu obciążenia przygotowaniami oraz obawy przed tym, czy wszystko się uda.

Na szczęście to, co najważniejsze, dzieje się w przestrzeni naszego serca, a samo przyjęcie sakramentu, czyli istota świątecznego dnia, ma miejsce w Kościele. Nie jest zatem najważniejsze to, jak będziemy ubrani, co będzie podane na stole i jaki prezent sprawimy osobie przyjmującej sakrament. Tak, te rzeczy mają znaczenie, jednak gdyby one wszystkie z jakiegoś powodu nas nie satysfakcjonowały, i tak nie pomniejszałoby to wagi i rangi danego dnia. To, co najważniejsze, otrzymujemy za darmo – dar sakramentu. Warto więc, naprawdę warto, oprócz przygotowań zewnętrznych zadbać również o czas i przestrzeń na przygotowania duchowe. I warto pytać siebie o sens i istotę naszego świętowania.

Jak zatem nie zaniedbać rodzinnego świętowania, a jednocześnie nie poświęcić zbyt wiele czasu i energii na przygotowania? Jak zadbać o siebie w tym gorącym okresie przygotowań, by mieć czas i siłę na modlitwę, spokojne rozmowy z bliskimi i z samym sobą oraz cieszenie się nadchodzącym świętem? Każdy z nas ma zapewne swoje sposoby na organizację czasu i usprawnianie rodzinnych przygotowań. Jednak zanim zaczniemy organizować i przygotowywać, warto przyjrzeć się swojemu myśleniu, bo być może kryją się w nim pewne pułapki, które sprawiają, że przygotowywanie rodzinnych uroczystości za bardzo nas obciąża. Do takich myśli pułapek możemy zaliczyć np. te: „Muszę zrobić wszystko sam/sama”, „Wszystko musi być zrobione idealnie”, „Jedzenia musi być dużo, bo inaczej goście wyjdą głodni”, „Muszę pokazać, jaką dobrą jestem gospodynią/jakim dobrym gospodarzem jestem”. Brzmi znajomo? Naprawdę nie warto podążać za takim sposobem myślenia. Nie warto skupiać się na zrobieniu dobrego wrażenia na innych ani zamęczać się perfekcjonizmem. Warto natomiast zapraszać innych do celebrowania po naszemu, tworzyć takie sposoby świętowania, które będą budować wspólnotę. Jeśli poddajemy się błędnemu myśleniu, to nasze wysiłki i energia skupiają się na tym, co da nam jedynie chwilowe zadowolenie, nie będzie zaś służyło budowaniu autentycznych więzi z bliskimi.

fot. depositphotos.com

Pewnie domowe ciasto upieczone we współpracy z wnukami nie będzie się prezentowało jak ciasto z cukierni, ale przecież nie do przecenienia jest czas spędzony razem i duma dzieci, gdy zobaczą wspólny wypiek na rodzinnym stole. Dekoracje? Te zrobione dziecięcymi rączkami są najpiękniejsze na świecie. A sprzątanie? Dobrze zaangażować do tej pracy całą rodzinę. Warto poprosić bliską osobę, by pomogła nam przygotować jedzenie na uroczystość. Można wprowadzić rodzinny zwyczaj polegający na tym, że każda z zaproszonych rodzin przynosi ze sobą coś na tzw. wspólny stół – ciasto, sałatkę lub wszelkie inne pyszności. Wtedy stół, przy którym będziemy się spotykać, staje się rzeczywiście rodzinnym stołem, na którym widać nie tylko naszą pracę i zaangażowanie, ale też wsparcie i pomoc bliskich.

Niech więc to, co zewnętrzne, służy prawdziwemu spotkaniu z Bogiem i z drugim człowiekiem, a rodzinne świętowanie będzie czasem cieszenia się Bożymi darami i sobą nawzajem.