Maryja rozwiązująca węzły

fot. miepreghiere.it

Nasz Bóg jest Zbawicielem pragnącym nas wyzwalać z węzłów naszych grzechów i uwalniać od skutków poplątanej przeszłości. W tym celu daje nam lampę wiary, która pozwala nam odkrywać Jego drogę. Najlepszym z kolei przykładem wiary jest Maryja, która w obliczu uniżenia swego Syna na krzyżu nie zwątpiła w Jego wielkość. „Oto Matka twoja” (J 19,27) – tymi słowami wypowiedzianymi z krzyża Jezus wskazał całemu Kościołowi dar, jakim jest Jego Matka. Od tej chwili Maryja wstawia się za nami u Boga. Uciekajmy się do Niej, gdyż jak pisał św. Ludwik Maria Grignion de Montfort: „Maryja jest tak można, że nigdy jeszcze żadna Jej prośba nie została odrzucona. Wystarczy, że stanie przed swym Synem, a prośba Jej natychmiast jest wysłuchana”.

Z potężnego orędownictwa Maryi doskonale zdawał sobie sprawę autor obrazu Maryi Rozwiązującej Węzły, który tworząc dzieło, zainspirował się autentyczną historią sprzed około 85 lat. Otóż w 1612 roku pewne małżeństwo podjęło trudną decyzję o rozwodzie. Pomimo wszelkich trudności mąż postanowił jednak zawalczyć o swój związek. Udał się do leżącego 70 kilometrów na północ klasztoru, by prosić o pomoc jezuitę o. Jakoba Rema. Wytrwale modlili się wspólnie do Maryi, spotykając się w ten oto sposób kilka razy. Gdy zatroskany mężczyzna przybył do klasztoru po raz czwarty, zabrał ze sobą coś bardzo ważnego dla jego małżeństwa – wstążkę ślubną. W Bawarii panował wówczas zwyczaj, że druhny podczas ceremonii ślubnej związywały młodą parę tasiemką, a następnie zawiązywały wstążkę na supełek, co stanowiło symbol nierozerwalności małżeństwa. Wstążka, jako piękna pamiątka ślubu, pozostała cały czas w ich domu. Czy jednak jest to dziełem przypadku, że po latach okazała się być ona cała poplątana? Ojciec Rem skierował ową wstążkę w stronę wizerunku Najświętszej Maryi Panny i rzekł: „W moim błaganiu oddaję Ci więzy małżeńskie, byś je wygładziła, rozsupłując wszystkie węzły”. Po każdorazowym wypowiedzeniu tej modlitwy zakonnik rozwiązywał jeden z węzłów widniejących na wstążce. Gdy tym sposobem wygładził wstążkę, stała się ona śnieżnobiała. Wolfgang powrócił do domu, a następnie doświadczył wielkiej dobroci Boga za wstawiennictwem Maryi – Sophie wróciła do męża. Nieporozumienia znikły zupełnie, tak jak węzły na ich ślubnej wstążce. Małżeństwo przeżyło wspólnie całe życie.

fot. miepreghiere.it

Co to mogą być za węzły? Węzły kłótni rodzinnych, poranienia z powodu zdrady, przemoc, nieporozumienia między dziećmi, brak otwartości na pojednanie, zazdrość, zawiść, węzły alkoholizmu, narkomanii, pornografii, hazardu, węzły zranień fizycznych, psychicznych i moralnych, zniewoleń duchowych i opętań demonicznych, poczucie winy po dokonanej aborcji, nieuleczalne choroby, depresja, bezrobocie, strach, samotność, niewiara, pycha… Najświętsza Maryja Panna czeka tylko, abyśmy oddali Jej nasze węzły utrudniające nam dotarcie do nieba, jakiekolwiek by one nie były. Naszym zadaniem jest ufać Jej wielkiemu wstawiennictwu u Boga, zdolnemu rozwiązać każdy nasz węzeł, jeden po drugim.

Najbardziej rozpowszechnioną formą kultu do Maryi Rozwiązującej Węzły jest powstała w 1998 roku nowenna. Uzyskała ona aprobatę biskupa Buenos Aires, o. Jorge Mario Bergoglia, a więc obecnego papieża Franciszka. W jaki sposób można ją odmówić? Czynimy znak krzyża świętego, po którym wzbudzamy akt żalu za grzechy. Następnie odmawiamy pierwsze trzy dziesiątki różańca świętego. Po trzeciej dziesiątce odmawiamy modlitwę przeznaczoną na każdy dzień nowenny, a więc dziewięciu dni. Po niej kontynuujemy pozostałe dwie dziesiątki różańca świętego, aby go dokończyć, po czym odmawiamy modlitwę na zakończenie.