fot. depositphotos.com
Usiadłeś pod daszkiem kapliczki
smutny, zafrasowany,
w sosnowym cieniu ogrodu
zmęczony, ubiczowany.
Pokój przynosisz na ziemię
gwarną i zabieganą,
ludziom spieszącym do pracy
spokój w modlitwie co rano.
Wieczorem kładziesz w spoczynek
po całodziennym trudzie,
siedząc w ciszy ogrodu,
słyszysz, jak modlą się ludzie.
Zatracone
Mówisz do mnie
Spadającą kroplą
Wiosennego deszczu
Bosy bez żalu
Największy skarb
Obdarzał mnie wciąż miłością,
Kochał, oblicze pogodne miał,
A każdy dzień był Jemu radością.
Ja właśnie o takich dniach śnię,
Które są wypełnione dobrocią Twą.
Jezus wyzwala nas z grzechu
Okłamany i skuszony przez swojego największego wroga – diabła, człowiek uległ pokusie samowystarczalności i odwrócił się od Boga, uwierzywszy, że może być taki jak On i samodzielnie decydować o dobru i złu.
