Działalność misyjna pozostaje przez wieki najważniejszym zadaniem Kościoła. Realizuje on w ten sposób nakaz skierowany przez Jezusa do apostołów: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16,15).
Nasze Zgromadzenie jest obecne w wielu krajach na całym świecie. W niektórych posługuje już długie lata, ale nie powstrzymuje nas to jednak przed odpowiadaniem na coraz nowsze potrzeby i rozpoczynaniem działalności w nowych państwach.
Życie misjonarza jest zawsze pełne przygód i niespodziewanych historii. Może się nawet zdarzyć, że Pan Bóg w swoich planach z Afryki poprowadzi go do Europy. Tak wydarzyło się w życiu ks. Gilberta Kamta Tatsi SCJ, który pochodzi z Kamerunu i przez kilka lat posługiwał w RPA, aby ostatecznie trafić do Rzymu.
Powołanie misyjne wiąże się z wieloma wyzwaniami, co sprawia, że historia każdego misjonarza jest wyjątkowa i ekscytująca. Tak jest również w przypadku bp. Vilsona Basso SCJ, który podzielił się ze mną swoim doświadczeniem pracy misyjnej.
Pan Bóg powołuje na swoje żniwo robotników z całego świata i posyła ich w najodleglejsze jego zakątki. Wciąż znajduje On serca otwarte, gotowe podjąć skierowane do nich zaproszenie. Są to ludzie w różnym wieku i różnego pochodzenia, wszyscy z wyjątkową historią życia i powołania.
Ksiądz Delio Ruiz SCJ urodził się 18 sierpnia 1961 roku w Argentynie. Swoje powołanie misyjne zaczął odkrywać już w trakcie nowicjatu. Inspiracją dla niego był charyzmat założyciela zgromadzenia księży sercanów, o. Leona Jana Dehona, a także przykłady św. Karola de Foucauld i św. Maksymiliana Marii Kolbego.
Niderlandy to kraj, który jeszcze pół wieku temu wydawał liczne powołania do życia zakonnego i kapłańskiego. Wielu sercanów, którzy stamtąd pochodzili, udawało się na misje we wszystkie zakątki świata. Dzisiaj to do niego przybywają księża z innych państw. Tak jest choćby z trzema kapłanami z naszego Zgromadzenia, wśród których jest również jeden sercanin z Polski.
Ksiądz Władysław Ostrowski SCJ, który przez siedem lat pracował w latach 80. ubiegłego wieku w Zairze wśród plemienia Bakumu, zechciał podzielić się z nami swoim doświadczeniem pracy misyjnej.
Zapewne wielu ludzi – nawet w jesieni swego życia – trwa w przekonaniu, że posiada przyjaciół. Jednak już krótka refleksja dorosłego człowieka wystarcza, by taką oczywistość porzucić: nie zawsze mamy przyjaciół.
